کرونا !
خب این روزها همش حرف مرگ و مریضی هست ... نمیدونم چرا ککم نمیگزه !
یا چیزی برای از دست دادن ندارم ... یا این ترس برام توجیه شده نیست
خب کلا که هر روز احتمال زنده بودن ما بیشتر از 50 درصد نیست ! و در ایران که احتمال مرگ در اثر تصادف کماکان بالاترین احتمال هست و بعدش هم باز موارد دیگه هست تا برسه به کرونا
ولی به مرگ فکر کردن خوبه ... نشاط آفرینه !
چون واقعیت اینه الان زندگی سخت شده ... حفظ روحیه خوب سخت شده و فکر اینکه همه چیز بزودی تموم میشه بیشتر خوبه بنظرم تا بد
برای مردن آماده که نیستم ... ولی سیستم پرستارها خیالم بابت توحید راحت کرده
گرچه بازم بعید میدونم بعد من خیلی دووم بیاره
نمیدونم چجوری تو چشم شوهرم نگاه کنم ... امیدوارم خیلی قرار نباشه اونجا همو ببینیم
چجوری بهش توضیح بدم چرا گذاشتم شش ماه بچه اش تو آسایشگاه بمونه و با خطر مرگ روبرو بشه و اونقدر رنج بکشه
امیدوارم فقط قرار باشه به خود خدا جواب پس بدم
خدا هر لحظه با من بوده
درکم میکنه
میدونه پشیمونم
کاش همیشه همه جا فقط به خود خدا پاسخگو باشم